صبا ویژن
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
ماهیِ اسیر
کسی با سکوتش.. مرا تا بیابان بی انتهای جنون برد... کسی با نگاهش.. مرا تا درندشت دریای خون برد..
مرا بازگردان.. مرا ای به پایان رسانیده.. - آغاز گردان..... ¤ نویسنده:مهدیس
از دیده و دل،گرامی تر هم آیا هست؟ -دست، آری،ز دل و دیده گرامی تر: دست! زین همه گوهر پیدا و نهان در تن و جان، بی گمان دست گرانقدرتر است... شرف دست همین بس که نوشتن با اوست! خوشترین مایه ی دلبستگی من با اوست... دست در دست کسی، یعنی پیوند دو جان! دست در دست کسی، یعنی پیمان دو عشق! دست در دست کسی داری اگر، دانی،دست، چه سخن ها که بیان میکند از دوست به دوست؛... بار این درد و دریغ است که ما تیرهامان به هدف نیک رسیده است،ولی دست هامان،نرسیده است به هم! فریدون مشیری ¤ نویسنده:مهدیس
رفیق من سنگ صبور غم هام به دیدنم بیا که خیلی تنهام هیچکی نمی فهمه چه حالی دارم چه دنیای رو به زوالی دارم مجنونم و دل زده از لیلی ها خیلی دلم گرفته از خیلی ها نمونده از جوونی ها نشونی پیر شدم،پیر تو ای جوونی تنهای بی سنگ صبور خونه ی سرد و سوت و کور توی شبات ستاره نیست موندی و راه چاره نیست اگر چه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد اما تو کوه درد باش طاقت بیار و مرد باش اگر بیای همونجوری که بودی کم میارن حسودا از حسودی صدای سازم همه جا پر شده هر کی شنیده از خودش بی خوده اما خودم پر شدم از گلایه هیچی ازم نمونده جز یه سایه سایه ای که خالی از عشق و امید همیشه محتاج به نور خورشید خواننده:محسن چاوشی ¤ نویسنده:مهدیس
هزار سال به سوی تو آمدم، افسوس! هنوز دوری!دور از من،ای امید محال هنوز دوری،آه،از همیشه دورتری! همیشه،اما،در من کسی نوید دهد که می رسم به تو! شاید هزار سال دگر! صدای قلب ترا، پشت آن حصار بلند همیشه می شنوم همیشه سوی تو می آیم همیشه در راهم همیشه می خواهم همیشه با توام،ای جان! همیشه با من باش! همیشه! اما هرگز مباش چشم به راه! همیشه پای بسی آرزو رسیده به سنگ همیشه خون کسی ریخته است بر درگاه! فریدون مشیری ¤ نویسنده:مهدیس
در شب کوچک من افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهره ویرانی است
گوش کن ، وزش ظلمت را می شنوی ؟
من غریبانه به این خوشبختی می نگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن ، وزش ظلمت را می شنوی ؟
در شب اکنون چیزی می گذرد
ماه سرخست و مشوش
و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است
ابرها ، همچو انبوه عزاداران
لحظه باریدن را منتظرند
لحظه ای و پس از آن ، هیچ
پشت این پنجره شب دارد می لرزد و زمین دارد
باز می ماند از گردش
پشت این پنجره یک نا معلوم است
نگران من و توست
ای سراپایت سبز!
دستهایت را چون خاطره ای سوزان
در دستان عاشق من بگذار
و لبانت را چون حسی گرم از هستی
به نوازش های لبهای عاشق من بسپار
باد ما را با خود خواهد برد ¤ نویسنده:مهدیس
کاش میشد تا کنی باور مرا
اشک چشم و آه سوزان مرا کاش میشد در زمان بی کسی حس کنی سردی دستان مرا گفتمت عشقم به تو از جان فزون است گفتمت سوز دلم از جان برون است در جوابم خنده ایی آلوده و آتش میان دوده و درد دلم افزوده و اکنون میان حادثه یا خاطره .... زهری به دل خاری به پای من ، چنین بیهوده بی حاصل نگاهم همچنان مانده به ساحل .... نگاهت آسمانم بود و گم شد
خیلی فکرم مشغوله.خسته ام.خسته ازتکرار روزها.خسته از بلاتکلیفی. خسته از همه چی.از زندگیم.مخصوصا ازخودم.خسته شدم از زندگی پوچ و مسخرم. ¤ نویسنده:مهدیس
فریاد نزن ای عاشق
من صدایت را درون قلب خود می شنوم درد را در چهره ی عاشق تو با ذهن خود می نگرم فریاد نزن ای عاشق فریاد نزن... بی سبب نیست چنین فریادم
بیگناه در دام عشق افتادم چه درست و چه غلط زندگی هم خودم هم تورو بر باد دادم بی گناه در دام عشق افتادم اگر احساسمو می فهمیدی
قلبتو دوباره می بخشیدی لحظه ی پایان این دیدار را روز آغازی دگر می دیدی اگه بیهوده نمی ترسیدم
عشقو آنگونه که هست می دیدم شاید این لحظه ی غمگین وداع قلبمو دوباره می بخشیدم کاش از این عشق نمی ترسیدم ما سزاواریم اگر گریانیم
این چنین خسته و سرگردانیم ما که دانسته به دام افتادیم چرا از عاشقی رو گردانیم وقتی پیمان دل رو می بستیم
گفته بودیم فقط عاشق هستیم ولی با عشق نگفتیم هرگز از دو ایل نا برابر هستیم نه گناه کاریم نه بی تقصیر
منو تو بازیچه ی تقدیریم هر دو در بیراهه ی بی رحم عشق با دل و احساس خود درگیریم بیشتر از همیشه دوستت دارم
گرچه از عاشقی و عاشق شدن بیزارم زیر آوار فرو ریخته ی عشق از دلم چیزی نمونده که به تو بسپارم تو که همدردی مرا یاری بده
به من عاشق امیدواری بده اگر عشق با ما سر یاری نداشت تو به من قول وفاداری بده تو به من قول وفاداری بده ----------------------------------------------
شاگردی از استادش پرسید: عشق چست؟ استاد در جواب گفت: به گندم زار برو و پر خوشه ترین شاخه را بیاور. اما در هنگام عبور از گندم زار، به یاد داشته باش که نمی توانی به عقب برگردی تا خوشه ای بچینی! شاگرد به گندم زار رفت و پس از مدتی طولانی برگشت. استاد پرسید: چه آوردی؟ و شاگرد با حسرت جواب داد: هیچ! هر چه جلو میرفتم، خوشه های پر پشت تر میدیدم و به امید پیدا کردن پرپشت ترین، تا انتهای گندم زار رفتم . استاد گفت: عشق یعنی همین! شاگرد پرسید: پس ازدواج چیست؟ استاد به سخن آمد که : به جنگل برو و بلندترین درخت را بیاور. اما به یاد داشته باش که باز هم نمی توانی به عقب برگردی! شاگرد رفت و پس از مدت کوتاهی با درختی برگشت . استاد پرسید که شاگرد را چه شد و او در جواب گفت: به جنگل رفتم و اولین درخت بلندی را که دیدم، انتخاب کردم. ترسیدم که اگر جلو بروم، باز هم دست خالی برگردم. همین!! ¤ نویسنده:مهدیس
|
مدیریت وبلاگ شناسنامه پست الکترونیک کل بازدیدها:112289 بازدیدامروز:1 بازدیددیروز:3 |
| لینک دوستان من |
پر پروازیادداشتها و برداشتها ساحل نشین اشک سیمرغ دوزخیان زمین عشق من هیچ وقت تنهام نزار مازیار ایستگاه دوستی صحرا ماهیان آکواریمی رهگذر نیلوفرآبی مسعود محمد بیرانوند سیما در بدران سارا |
| لوگوی دوستان من |
  |
| درباره من |
مهدیس
آه، ای زندگی، منم که هنوز با همه ی پوچی از تو لبریزم... |
| لوگوی وبلاگ |
|
|
| اشتراک در خبرنامه |
| بایگانی شده ها |
|
مرداد 86 شهریور 86 مهر 86 آذر 86 بهمن 86 خرداد87 مرداد 87 شهریور 87 مهر 87 آبان 87 آذر 87 بهمن 87 اردیبهشت 88 |
|
|
