لبانت چونان طعم گس خرمالو

     -طعمی دگرگونه و ماندگار-

     اندیشیدن به غیر را ناممکن می سازد!

          از: اگر شیطان سخن بگوید(پدرام رضایی زاده)

¤ نویسنده:مهدیس

¤ نویسنده:مهدیس

دلم گرفته است

دیگر خیال های بد

از مترسک کوچک ذهن من نمی ترسند

زندگی،تلخ و غمگین جاری است

چه کنم ثانیه ها بی تو نمی گذرند...

مازیار

¤ نویسنده:مهدیس

دلم گریه می خواهد

ماه کامل است

من تنها،

میدانم که چشمانت زیر نور ماه خواهد درخشید...

من از تکرار واژه ی دلتنگی خسته ام

من از حروف فاصله بیزارم

من از باد که بوی گیسوانت رانمی آورد دلخورم،

من از هر واژه که نام توبرآن نباشد گریزانم...

بیا که،

بغض کودکانه ام آغوش تو را کم دارد...

این شعر رو داداشم گفته.  مازیار

¤ نویسنده:مهدیس

می نشستم خسته در بستر
خیره در چشمان رؤیاها

زورق اندیشه ام، آرام
می گذشت از مرز دنیاها

باز تصویری غبار آلود
زآن شب کوچک، شب میعاد

زآن اتاق ساکت سرشار
از سعادت های بی بنیاد

در سیاهی دست های من
می شکفت از حس دستانش

شکل سرگردانی من بود
بوی غم می داد چشمانش

ریشه هامان در سیاهی ها
قلب هامان، میوه های نور

یکدگر را سیر می کردیم
با بهار باغ های دور

می نشستم خسته در بستر
خیره در چشمان رؤیاها

زورق اندیشه ام، آرام
می گذشت از مرز دنیاها

روزها رفتند و من دیگر
خود نمی دانم کدامینم

آن من سر سخت مغرورم
یا من مغلوب دیرینم

بگذرم گر از سر پیمان
می کشد این غم دگر بارم

می نشینم، شاید او آید
عاقبت روزی به دیدارم

¤ نویسنده:مهدیس

به زمین میزنی و میشکنی
عاقبت شیشه امیدی را

سخت مغروری و میسازی سرد
در دلی آتش جاویدی را

دیدمت وای چه دیداری وای
این چه دیدار دل ازاری بود

بی گمان برده ای از یاد آن عهد
که مرا با تو سر و کاری بود

دیدمت وای چه دیداری وای
نه نگاهی نه لب پر نوشی

نه شرار نفس پر هوسی
نه فشار بدن و آغوشی

این چه عشقی است که دردل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم

می گریزی ز من و در طلبت
بازهم کوشش باطل دارم

باز لبهای عطش کرده من
لب سوزان ترا می جوید

میتپد قلبم و با هر تپشی
قصه عشق ترا میگوید

بخت اگر از تو جدایم کرده
می گشایم گره از بخت چه باک

ترسم این عشق سرانجام مرا
بکشد تا به سراپرده خاک

¤ نویسنده:مهدیس