تنها اگر دمي ...

تنها

اگر دمي

کوتاه آيم از تکرار ِ اين پيش ِ پا افتاده‌ترين سخن که «دوست‌ات
مي‌دارم»
چون تنديسي بي‌ثبات بر پايه‌هاي ماسه
به خاک درمي‌غلتي
و پيش از آن‌که لطمه‌ي درد درهم‌ات شکند
به سکوت
مي‌پيوندي.

پس، از تو چه خواهد ماند
چون من بگذرم؟
تعويذ ِ ناگزير ِ تداوم ِ تو
تنها
تکرار ِ «دوست‌ات مي‌دارم» است؟

با اين همه
بغض‌ام اگر بترکد... ــ
نه
پَرّ ِ کاهي حتا بر آب بنخواهد رفت
مي‌دانم!

احمد شاملو

نبينم غمتو دختر گلم