منم آن خسته دل درمانده

به تو بیگانه پناه آورده

منم آن از همه دنیارانده

در رهت هستی خود گم کرده

از ته کوچه مرا میبینی

می شناسی ام و در می بندی

شاید ای با غم من بیگانه

بر من از پنجره ای میخندی

 با تو حرفی دارم

                     خسته ام ، بیمارم

                                             جز تو ای دور از من

                                                                      از همه بیزارم

گریه کن،گریه نه بر من خنده

یاد من باش و دل غمگینم

پاکی ام دیدی و رنجم دادی

من به چشم خودم،این میبینم

خوب دیروزی من،در بگشا

که بگویم ز تو هم دل کندم

خسته ازاین همه داتنگی ها

بر تو و عشق و وفا می خندم

با تو حرفی دارم                        

                      خسته ام،بیمارم

                                            جز تو ای دور از من

                                                                    از همه بیزارم

¤ نویسنده:مهدیس