می نشستم خسته در بستر
خیره در چشمان رؤیاها

زورق اندیشه ام، آرام
می گذشت از مرز دنیاها

باز تصویری غبار آلود
زآن شب کوچک، شب میعاد

زآن اتاق ساکت سرشار
از سعادت های بی بنیاد

در سیاهی دست های من
می شکفت از حس دستانش

شکل سرگردانی من بود
بوی غم می داد چشمانش

ریشه هامان در سیاهی ها
قلب هامان، میوه های نور

یکدگر را سیر می کردیم
با بهار باغ های دور

می نشستم خسته در بستر
خیره در چشمان رؤیاها

زورق اندیشه ام، آرام
می گذشت از مرز دنیاها

روزها رفتند و من دیگر
خود نمی دانم کدامینم

آن من سر سخت مغرورم
یا من مغلوب دیرینم

بگذرم گر از سر پیمان
می کشد این غم دگر بارم

می نشینم، شاید او آید
عاقبت روزی به دیدارم

¤ نویسنده:مهدیس