روبه روی تو کیم من،یه اسیر سرسپرده

چهره ی تکیده ای که تو غبار آینه مرده

من برای تو چی هستم؟کوه تنهای تحمل

بین ما پل عذابه،من خسته پایه ی پل

ای که نزدیکی مثل من،از من اما خیلی دوری

خوب نگاه کن تا ببینی،چهره ی درد و صبوری

کاشکی میشد تو بدونی من برای تو چی هستم

از تو بیش از همه دنیا،از خودم بیش از تو خستم

من که خستم             غرور سنگم،اما شکستم

¤ نویسنده:مهدیس

به لبهایم مزن قفل خموشی
که در دل قصه ای ناگفته دارم
ز پایم باز کن بند گران را
کز این سودا دلی آشفته دارم
بیا ای مرد،ای موجود خودخواه
بیا بگشا درهای قفس را
اگر عمری به زندانم کشیدی
رها کن دیگرم این یک نفس را
منم آن مرغ،آن مرغی که دیری است
به سر اندیشه ی پرواز دارم
سرودم ناله شد در سینه ی تنگ
به حسرت ها سرآمد روزگارم...
لبم با بوسه ی شیرینش از تو
تنم با بوی عطرآگینش از تو
نگاهم با شررهای نهانش
دلم با ناله ی خونینش از تو

¤ نویسنده:مهدیس

عجیب  است این گل:نیمی پروانه و نیمی گلبرگ،

چون من که نیمی کودک و نیم...آینه ام.

کف بر کف مزن از شوق!

صدایم کن،هم می آیم و هم می شکنم.

¤ نویسنده:مهدیس